Basketbol antrenörü koronavirüsten dolayı “Bir yalanla ölmek istemiyorum” diyerek eşcinsel olduğunu duyurdu

Fotoğraf: Outsports

Basketbol antrenörü Matt Lynch, koronavirüs salgını etkisindeyken “Bir yalanla ölmek istemiyorum” diyerek eşcinsel olduğunu duyurdu.

Matt Lynch, North Carolina Wilmington Üniversitesi Erkek Basketbol Takımı’nın koçluğunu yapıyor.

Çeşitli erkek ve kadın basketbol takımlarında antrenörlük yapan Lynch, Outsports’ta bir yazı kaleme alarak koronavirus salgının egemen olduğu şu günlerde “Bir yalanla ölmek istemiyorum” diyerek eşcinsel olduğunu duyurdu.

Son birkaç yılı, yavaş yavaş kişisel ve profesyonel çevresindeki insanlara yönelimini bildirerek geçirdiğini açıklayan Lynch, devamında şunları söyledi:

“Bir yalanla ölmek istemiyorum”

“Kovid-19 pandemisinin ek zorluklarıyla, gelecek yıl kolej basketbolunda bir işim olmayabileceğimi fark etmeye başladım.

“Son 10 yıldır bir kolej basketbol takımının kulübesinde oturdum. İkinci ve birinci lig seviyelerindeki kadın basketbol takımlarında koçluk yaptım ancak deneyimimin büyük kısmı, birinci ligde erkek basketbol takımı koçluğundan geliyor.

“İçinde bulunduğumuz dönem herkes için çok korkutucu bir zamandır ve bir bilinmeyenle başa çıkmaya çalışmak her zaman zordur. Ama bu zamanı, kendime ve çevremdeki insanlara karşı tamamen açık ve dürüst olmak için kullanmaya karar verdim.

“Ben, eşcinselim.

“Bu, 10 yıl önce itiraf edeceğimden emin olmadığım iki kelime, şimdi yüksek sesle söyleyelim. Her zaman ‘yalanla öleceğimi’ düşündüm. Hayatımın büyük bir kısmına böyle yaklaştım, bunu bir sır olarak saklamak, kimsenin o tarafımı bilmesine izin vermemek, tüm bu duyguları gizlemek ve gömmek için.

TIKLAYIN- Arjantinli basketbolcu eşcinsel olduğunu duyurdu: “Omuzlarımdan yük kalktı”

“Etrafımdakiler için çalışırken kendimi ihmal ettim”

Lynch’ın kaleme aldığı yazıdan satır başları şöyle:

…
Basketbol koçu olma hayali peşinde koşarken kendimi işimde kaybolmuş buldum. Eşcinsel olmayı, bunun benim bir parçam olacağını düşünmedim. Yönelimimi gizledim, bunun hakkında konuşmadım ve neredeyse hayatımın o tarafını “kapatabileceğime” inanmaya başladım.

…
Koçlukta, anlamlı ilişkiler benim uzmanlığım oldu. Oyuncularımla ilişki kurabilirdim. Onları, ailelerini, arkadaşlarını ve hatta kız arkadaşlarını tanıyabilirdim. Miami’den Spor Psikolojisi alanında bir yüksek lisans kazandım ve bu bana oyuncularıma nasıl yaklaşmam gerektiğini öğretti. Zamanla oyuncularımla iyi ilişkiler kurdum. İnanılmaz insanlara koçluk yapma ayrıcalığına sahip oldum.

Son 10 yıl boyunca çevremdeki gençlerin hayatlarını iyileştirmek için gece gündüz çalışırken, bir kişiye bakmayı ihmal ettim: Kendim. Hayatımın o tarafını kapatmak için o kadar çok çalıştım ki bir tür öz-homofobi oluşturdum.

“Eşcinsel olduğum düşüncesi bana bir yük oluşturuyordu”

Eşcinsel olmanın neden yanlış olduğunu varsaydığımı bilmiyorum, ama sadece “normal” olmaya çalıştım (yani straight). Fakat uzun vadeli sağlığım üzerindeki etkisinin farkında değildim. Eşcinsel olduğum düşüncesi, gece, gündüz ve daha fazlasında aklımdaydı ve bana bir yük oluşturuyordu. Bu yüzden sadece koçlukla ilgilendim ve bu duygu ve düşünceleri gömmeye çalıştım.

Ancak sezonun Mart ayında biteceği her yıl, bir depresyona girerdim. Arkasına saklanacak basketbolum yoktu ve düşüncelerimle yalnız kaldım. Kendi kafamda mahsur kaldım, bu çok tehlikeli bir yerdi.

“Büyük bir öz güven kazandım”

Birine söylemeliydim. Öyle de yaptım. Meslekten başka bir koçla bunu paylaştım.

Bu koç ile, diğerlerinden ilişkilerimden farklı bir ilişki kurduk. O ve ben çok çalıştık ama bunu yaparken çok eğlendik. Biz artık bir meslektaştan daha fazlasıydık, arkadaştık ve herkes bizi “İkili” olarak tanıyordu.

Bu koça, birgün işten sonra birlikte oturmak istediğimi söyledim, bu daha önce yüzlerce kez yaptığımız bir şeydi. Oturup birkaç içki içtikten sonra, telefonumda yazdığım bir notu okumasını istedim.

“Olumlu tepkiler aldım”

Notta eşcinsel olduğum yazıyordu. Okudu, gülümsedi, kalktı ve bana sarıldı, sonra popom tokatladı ve “Muhtemelen böyle değilsin değil mi?” dedi. Kahkahalarla güldü. Umurumda değildi, bu da bana kendim olmak için çok büyük bir öz güven verdi. O an benim gerçek kendim olmamı sağlayan bir dizi olay başladı.

Meslektaşlarına, oyunculara, arkadaşlarıma ve aileme söyledim. Ve bu güne kadar sadece olumlu geri dönüşler aldım. Hayatımda bazı harika insanlara sahip olduğum için gerçekten kutsanmışım.

…

(ASK)